Władysław Broniewski – biografia
Współczesny polski poeta i tłumacz, urodził się 17 grudnia 1897 roku w Płocku, zmarł 10 lutego 1962 roku w Warszawie. Wychowywał się w rodzinie o tradycjach powstańczych. W 1906 roku rozpoczął naukę w gimnazjum płockim.
Jako uczeń redagował szkolne pismo Młodzi idą, w którym publikował swoje pierwsze utwory. W 1915 roku wstąpił do I Brygady Legionów, przyjmując pseudonim „Orlik”. W 1917 roku został internowany przez Niemców w Szczypiornie. W 1918 roku zdał maturę jako ekstern i wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie służył do 1921 roku, dochodząc do stopnia kapitana. Studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim i działał w Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej. Debiutował w 1923 roku w dzienniku Robotnik jako anonimowy poeta.
W latach 1925–1936 był sekretarzem redakcji tygodnika Wiadomości Literackie, a od 1936 roku – redaktorem technicznym tygodnika Czarno na białem. Równocześnie współpracował z prasą lewicową. W 1925 roku wydał pierwszy tom poezji Wiatraki.
W 1939 roku, w trakcie poszukiwania swojej jednostki wojskowej, dotarł na wschód i pozostał we Lwowie. W latach 1940–1941 więziony był przez NKWD we Lwowie i Moskwie. Od 1941 roku służył w Armii Andersa, z którą w 1942 roku dotarł na Bliski Wschód. Od 1943 roku przebywał głównie w Jerozolimie, gdzie współredagował dwutygodnik W drodze. Pod koniec 1945 roku wrócił do Polski. Początkowo zamieszkał w Łodzi, następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie spędził ostatnie lata życia. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
Twórczość i styl
Po krótkim okresie poszukiwań ideowych i artystycznych Broniewski ukształtował własny styl, łączący tradycje polskiej poezji romantycznej z umiarkowanym nowatorstwem. Nasycając swoje utwory treściami rewolucyjnymi i patriotycznymi, stworzył lirykę o dużej sile oddziaływania emocjonalnego – ukazującą zbiorowe doświadczenia poprzez osobiste przeżycia.
Nie należy go jednak traktować jedynie jako poetę rewolucyjnego czy romantyka. Był twórcą niezwykle wyrazistym, zdolnym poruszyć czytelnika prostym, a zarazem podniosłym językiem oraz sugestywną symboliką.
Poza tematyką społeczną, Broniewski był również wybitnym poetą skamandryckim – z wyjątkowym wyczuciem poetyckiej formy i przyszłości. Takim właśnie pozostaje – autentycznym, wyrazistym, zapisanym w swojej poetyckiej autobiografii.
Polish